Begeleiding bij rouw en verlies
Rouw heeft spijtig genoeg vaak een negatieve bijklank, alsof we ons verlies ‘moeten’ verwerken. “Ze zeggen dat ik los moet laten..."
Het is ergens logisch dat men niet zomaar kan/ wil loslaten, dat mensen er (soms) bewust voor kiezen om de pijn niet los te laten. Verwerken, loslaten, rouwen schept wel vaker angst: schrik voor de verdere verwijdering van je geliefde. Men is vaak bang om de band te verliezen. Al is dat onwezenlijk... De verbinding is er en zal er altijd zijn. Verbinding blijft. Niemand kan jou die afnemen en je kan ze absoluut niet kwijtraken. Het gaat erom onze liefde een andere vorm te geven, een andere vorm van verbinding te zoeken en om onze liefde betekenis te geven.
Rouw betreft verlies van iemand of iets waarmee een betekenisvolle relatie bestaat (tegenwoordige tijd, inderdaad).
We verliezen een stuk ik, een stuk van onszelf, een stuk identiteit, een stuk relatie die er was en dromen voor de toekomst. De pijn die volgt, zal er altijd zijn. Op één of andere manier kan men verdrinken in die pijn. Niet zo ondenkbaar… Het is belangrijk om op een draaglijke manier te kunnen kijken naar dat wat werkelijk ondraaglijk is. Om de pijn te laten onderdeel worden van wie we zijn.
Rouw is uniek en universeel. Het is een actief proces met een belangrijke functie. Rouw vertelt het verhaal van onze liefde, hoe bijzonder, waardevol en betekenisvol iemand was, is en altijd zal blijven. Rouw helpt ons om ons aan te passen aan verlies in het leven. Het helpt ons in de transitie van een leven met onze geliefde naar een leven zonder onze geliefde. Het appelleert juist aan onze nood om betekenis te geven aan verlies. We zouden niet rouwen als we iemand niet graag zouden zien. Het is de keerzijde van de liefde. We hoeven niet te verwachten het rouwen los te moeten laten. Maar we kunnen niet anders dan de fysieke aanwezigheid van wie of wat was, los te laten, de wereld die tot dan toe werd opgebouwd. Doch, nooit de relatie. We hebben ons gehecht en in de hechting nemen we de persoon altijd mee. Hij/ zij is een deel van ons geworden.
Hoe lang een rouwproces duurt en hoe het verloopt is heel persoonlijk. Er is geen eindpunt en dat hoeft ook niet.
Rouwen verloopt in vijf verschillende stadia: ontkenning, boosheid, onderhandeling (als ik maar beter mijn best doe, minder verdrietig word, …), depressie en acceptatie. Het verloop is zeker niet rechtlijnig/ lineair. De verschillende stadia kunnen elkaar afwisselen en door elkaar lopen.
Begeleiding bij rouw en verlies is er voor alle vormen van rouwverwerking. Het verlies van werk (ontslag, pensioen), een relatie, huwelijk, vriendschap, gezondheid, een land, een dierbaar persoon, … kan zwaar zijn. Je gaat door een rollercoaster van emoties.
Het doel is om jouw rouwpijn te verminderen. Rouwen gaat om het proces van verdragen naar meedragen van de pijn. Het raakt op één of andere manier verweven in ons leven. Verwerken is iets omvormbaar maken tot iets wat draaglijker wordt, waardoor we het kunnen integreren in hoe we leven, in wie we zijn. De pijn wordt zachter... Vanuit hopeloosheid naar meer hoop. Hoop niet als iets zorgeloos. Het zal misschien nooit meer helemaal goed komen, maar in de hoop raak je terug meer gefocust op de kracht, manieren om ermee te kunnen leven.
Begeleiding bij rouw is er voor iedereen die hulp nodig heeft met het verwerken van verlies. Het hoeft niet te gaan over recent verlies. Ook wanneer het verlies lang geleden heeft plaatsgevonden kan een therapeut helpen om te begeleiden het verlies een plaats te geven.