Contextuele psychotherapie is een integratieve psychotherapie die mensen in hun hart en in hun verlangen naar verbinding aanspreekt. Het gaat uit van de dynamische verbondenheid tussen een persoon en zijn omgeving, dit over verschillende generaties heen. De mens is geen mens zonder de ander. Hierbij steunt het contextuele model op het aangeboren rechtvaardigheidsgevoel dat mensen hebben en dat hen motiveert om op een verantwoordelijke manier met elkaar om te gaan. Kenmerkend voor contextuele therapie is dan ook de dimensie van de relationele ethiek, waarbij mensen worden uitgenodigd om op een constructieve manier in relatie te staan. Deze therapievorm richt zich minder op pathologie maar tracht zoveel mogelijk hulpbronnen te mobiliseren om klachten te doen afnemen. Er is daarbij evenveel aandacht voor de individuele als voor de relationele werkelijkheid.